Sekar Wuyung

 
          Kadya patra kumambang ing warih ,
          rasa jroning driya ,
          mengeti lelakon urip ,
          aneng alam arcapada.

          Prasetyaning asmara tetep sun eling ,
          duk ing alam maya ,
          mangsa manjing slira jalmi ,
          tansah sareng tan pinisah.

          Sigaraning jiwaningsun kang kinasih ,
          dangu sun ngupaya ,
          mrih bisa pepanggih malih ,
          dhuh yayi paran kang papan.

          Rurah lungkrah rasa jiwangga suneki ,
          liring sang hyang arka ,
          doh saka pletheke dhihin ,
          wus cedhak marang surupnya.

          Dhuh Gusti hamba nyuwun bisaa panggih ,
          sanadyan sadhela ,
          dadya usadaning brangti ,
          sak pandurat sak pangucap.

          Lamun peksa tak pinanggih rika yayi ,
          sedya kang pungkasan ,
          ing lawang kaswargan benjing ,
          sun enteni praptanira.

                                                                        S.O.T.R , Jun ’09
 
=================================================